Zakupy zakupy zakupy...

Pierwszy dzień w Sajgonie.... Zwiedzałyśmy .... Ta..... Zwiedzałyśmy.... Market Ben Than i oddalony 100m dalej na ulicy Le Loi Saigon Squere... 

Zakupy udane:

Conversy 

Puchowa kurtka z north face ( patrząc pi cenie bardziej opłaca sie ja kupic tu niz w hanoi, gdzie wyjściowo dawali wyższe ceny )

Buty do biegania asics

Conversy

Legginsy i koszulka do fitnessu

Szkoda, bo buty podejsciowe były w nie moim rozmiarze, bo raczej też bym sobie je kupiła...

Zauważyłam, że plecaki powyżej 30l lepiej kupic w honoi- większy wybór. Conversy- zdecydowanie tu- w hanoi na targu nie chcieli nam nawet ich sprzedać. Czy są oryginalne.... Wyglądają, że tak 

Poza tym można tu kupic szpilki balerinki,  ładne sukienki, garnitury, chociaż wydaje mi sie, że w hoi an jest większy wybór materiału i korzystniejsze ceny 

Obładowane torbami... W chińskich kapeluszach na głowie, czułyśmy sie jak w pretty woman, tylko zamiast setek dolarów, wydałyśmy ze sto....

Hoi An

Hoi An urokliwe miasteczko, wpisane w 1999r na listę UNESCO. Od XVI do XVII w. było ważnym portem i jednym z najważniejszych centrum handlowych w Azji Południowo- Wschodniej. Nie tak dumne i ogromne jak Hue. Z przyjemnością ogląda się kolorowe łódki leniwie sunące po rzece, kamieniczki z czasów kolonialnych i gubi się w wąskich uliczkach. Wieczorem za sprawą światła, miasto staje się jeszcze piękniejsze. Na rzece pływają małe lampiony- ciekawe, kto to sprząta rano, bo papierowe lampiony zanieczyszczają środowisko i w świetle dziennym stos śmieci u brzegu rzeki nie wyglada atrakcyjnie...

Do hoi an przyjeżdżają ludzie uszyć sobie suknie ślubne, balowe, jedwabne garnitury. 

Kiedy przyjeżdżamy do hostelu, zostajemy zagadane przez właścicielkę czy nie planujemy kupic lub uszyć sobie ubrań. W sumie- jak by była okazyjna cena- czemu nie... 

Przed wejściem czeka już na nas matka chrzestna- rodzina właściciela. Prowadzona na targ, gdzie jej siostrzenica uszyje mi za 33 dolary sukienkę wieczorową. 

"Co jutro chcemy robić? Jakaś wycieczka?". Jedziemy do sajgonu- odpowiadamy. "A macie bilety?"- pyta. Od razu chwyta za telefon i załatwia nam bilety. Ciekawe, kto z jej rodziny ma biuro podróży....

Na następny dzień wypożyczamy u matki chrzestnej rowery i jedziemy na plażę. Przejeżdżamy przez warzywną wioskę, oglądamy rybaków zarzucających sieci, czujemy intensywny rybi zapach- obok nas wystawione są siatki z setkami ryb, suszących się na słońcu... Panie obok patroszą ryby i przygotowują do suszenia. 

Na plaży standard- panie chcą nam sprzedać kukurydzę, ryż, owoce. Na szczęście nie są takie nachalne jak te w Hue. 

Hoi An jest jednym z miejsc, do którego chciałoby się wrócić lub wynająć mały domek i pomieszkać tam przez kilka dni...

Hue

Za panowania dynastii Nguyen w latach 1802-1945 Hue było stolicą Wietnamu. Stare miasto z cytadelą, z cesarskim miastem i z zakazanym purpurowym miastem  bardzo ucierpiała w wyniku konfliktów zbrojnych z Francją i USA. 

Obecnie Hue to bardzo nowoczesne miasto, z licznymi ekskluzywnymi hotelami, międzynarodowymi knajpkami i ogromną liczbą turystów. 

Stare miasto ukryte jest za murami długimi na 2 km, wysokimi na 7 m i szerokimi na 20m....

Wchodzimy do cesarskiego miasta, zwiedzamy pałac niebiańskiej harmonii ( Dien Thai Hoa)- oglądamy tron cesarza, pięknie zdobione kolumny, na ekranie w sali obok pokazana jest komputerowa wizualizacja miasta za czasów największej świetności.

 Wychodzimy z pałacu i ogarnia nas pustka... Gdzie reszta budynków...? Czy doczekają się rekonstrukcji? Trochę przygnębiający widok...

Po południu wypożyczamy rowery i jedziemy na plażę. W czasie jazdy trzeba uważać, na mijające cię z prawej i lewej strony lub jadące pod prąd skutery. samochody i tiry zgodnie z prawem masy zawsze mają pierwszeństwo... Czy ktoś tu w ogóle posiada prawojazdy i zna przepisy ruchu drogowego...?

Na plaży chcemy kupić piwo- cena 2x wyższa niż standardowo. Dodatkowo, sugerują, że nie można rowerami wjeżdżać na plażę i każą zostawić rowey za drobną opłatą u nich na parkingu... czy oni nie wiedzą, że już nie tak łatwo nas oszukać..?

Opalając się, jesteśmy co chwilę nagabywane do kupna owoców, mięsa w liściach bananowca itp. niektóre uparte sprzedawczynie potrafią 5-10 min stać nad nami i czekać. Ignorowanie to najlepszy sposób na nie.

Vinh moc

Strefa zdemilitaryzowana DMZ między Wietnamem południowym a północnym ustalono po konferencji genewskiej w 1954r. wzdłuż 17 równoleżnika. W czasie wojny wietnamskiej w latach 1964-65 powstał tu system tuneli, w których ukrywała się miedzy innymi ludność cywilna. Wykopano je rękami i prymitywnymi narzędziami. Niektóre z korytarzy były 23 m ppz. Znajdowały się tu pomieszczenia do spania, sale spotkań, zbrojownie, studnie, pod ziemią na świat przyszło 17 dzieci.

W drodze....  

Na dworcu w dong hoi byłyśmy przed 9 rano. Sprawdzamy cennik- podróż vinh- dong hoi (którą odbyłyśmy dzień w wcześniej) kosztuje 85 000  VND. To dlaczego my zapłaciłyśmy aż 200 000 VND? Nawet w kasach na dworcu potrafią nas oszukać....

Czekamy.... Chcemy kupić w kasach bilet do Ho Xa, która znajduje się tylko 11km od tuneli w Vinh Moc, ale panie kręcą głową. Mozemy kupic przejazd do Hue, czyli jakieś 70 km dalej. Decydujemy się, że bilet kupimy u kierowcy. 

Godzina 10.00 przyjeżdża autobus do Hue. Pytamy się, czy zabierze nas do ho Xa. Kierowca idzie do kas, rozmawia z paniami, wraca do nas i mówi, że nie. Autobus jest pełny "bus is full". Ja widzę 10 pustych miejsc, ale dyskusja z nim nic nie daje. On odjeżdża, a my czekamy dalej...

15 min pozniej podjeżdża następny autobus do Hue. Decydujemy, że dopiero jak ruszymy, to powiemy, gdzie chcemy jechać. 

Ruszamy, wyjeżdżamy z miasta, pan podchodzi do nas po opłatę, mówimy mu, że jedziemy Ho Xa. On pokazuje banknot 100 tys. Upewniamy sie czy to za 4 osoby. Okazuje się, że za jedną. Chce więcej niż panie na dworcu za 2x dłuższą podróż! Nie zgadzamy się. Nikt nie będzie nas oszukiwać...!

Zostajemy wyrzucone z autobusu. Plecak na plecy i próbujemy złapać stopa... Kierowca z naganiaczem nie odjeżdżają. Dzwonią gdzieś. Spoglądają co chwile na nas. Naganiacz uśmiecha się do nas, przywołuje nas ręką, na palcach pokazuje nową cenę za przejazd. Nadal za dużo. Negocjacje trwają. 5 minut później wchodzimy z satusfakcją do autobusu- no chociaż raz nas nie oszukano...

W Ho Xa próbujemy złapać stopa do vinh moc. Zatrzymują się panowie na skuterach- mogą nas podwieźć. Ale 4 dziewczyny chyba nie zmieszczą się na jeden motorek... Po 3 km udaje nam się coś złapać... Radość !

W vinh moc oglądamy zdjecia z okresu wojny wietnamskiej, łopaty i kilofy, którymi tunele zostały wykopane. Korytarze tutaj były długie na 140km! Schodzimy do podziemi, naszym przewodnikiem jest dziecko urodzone w jednym z tuneli w tamtych czasach. Korytarze nie są na wzrost Europejczyków. Po 5 minutach kręgosłup boli od ciagłego zginania. Wgłębienie w ścianach 1 m x 1m to były sypialnie dla całych rodzin. Było tam tak ciasno, że jedynie można było siedzieć tam w kucki.

Wracamy do Ho Xa stopem- najpierw z chłopakami z Holandii, następnie z parą chińczyków, dalej prywatnym busikiem z trzema przemilymi Wietnamczykami, którzy nie chcą nas oszukać. Czyżby karma się odwróciła ...?

Vientiane

Stolica Laosu- Vientiane, nie zachwyca. Pół dnia to aż nadto na zobaczenie wszystkich zabytków. 

Wędrówkę rozpoczynamy od wat si saket najstarszej świątyni w vientianie. Powstała w 1818r. Jako jedyna nie została zniszczona przez syjamczyków w 1828r. Słynie z tego, że w środku znajduje się 10 tys. posągów buddy. Zwiedzamy park buddy oddalony o 28km od vientiane- wybudowany w 1958r. Przez szamana Luang Pu, ktory w tym miejscu dostąpił objawienia... W parku są liczne rzeźby buddyjskie i hinduistyczne. Pokryte mchem wydają się mieć dużo więcej lat, niż mają. Drugi raz bym tam już nie pojechała...

Na koniec zwiedzamy Pha That Luang- najważniejsze miejsce kultu buddyjskiego w kraju. Jest to imponująca (tak przynajmniej mówią przewodniki ) stupa królewska. Na początku listopada do that luang przybywają tysiące wyznawców buddyzmu z całego Laosu i sąsiednich krajów. podczas święta rozdają jałmużnę i biorą udział w procesji z kwiatami- potem rozpoczyna się kilkudniowa zabawa.

Pół dnia to aż za dużo za Vientiane....

W drodze do Conglor Cave....

Kilka lat temu w telewizji leciała amerykańska komedia "wyścig szczurów". Grupa ludzi miała dotrzeć z miejscowości A do miejscowości B. Ta osoba, która będzie pierwsza, zdobędzie 1 mln dolarów. Wyścig rusza, jednak dotarcie do celu nie jest takie łatwe- jednemu psuje się samolot, drugi ma wypadek samochodowy, trzeci przejeżdża stację docelową. W drodze do jaskini Conglor czułam się podobnie...

Niby nic prostszego... Poszłyśmy w vientianie do informacji turystycznej- dostałyśmy mapkę, z zaznaczoną na mapce jaskinią, godzinę odjazdu autobusu, dworzec, z którego autobus odjeżdża i nawet pan podał nam cenę biletu. 

Rano pożegnałyśmy naszego couch surfera, wsiadłyśmy do zbiorowego tuk tuka, który zawiózł nas do sikhai market, zmiana tuk tuka i po 20 min znalazłyśmy się na talat sao market, teraz tylko autobus i po następnych 20 min byłyśmy na southern terminal. Tam wyciągnęłam mapkę, pokazałam paluszkiem, gdzie chemy jechać, kupiłyśmy bilet, wsiadłyśmy do autobusu i jedziemy. 

W autobusie zaczęłam jeszcze raz studiować mapkę- po co mamy jechac do thakek i następnego dnia cofać sie 200 km, zeby wrócić do Conglor. Idę do kierowcy- pokazuje mu miejscowość thang bien i mówię- tell us, when we arrive to thang beng. Nie wiem czy rozumie, wiec powtarzam we want to stop in thang beng. Ok? Odpowiada ok. 

Jedziemy juz ponad 5 h. Czyżbyśmy minęli te miejscowość ? Kierowca nam nie powiedział ? Idę jeszcze raz do niego. Pytam sie kiedy bedziemy w thang beng- uśmiecha sie i powtarza po mnie thang beng. Pokazuje zegarek, kierowca tylko powtarza thang bien. Nie dogadam sie z nim. 

W autobusie jeden z pasażerów zna podstawy angielskiego. Okazuje się, że dawno przejechaliśmy thang beng i do tha khaek zostało z 30-40 km. Czyli godzina drogi...

Wysiadać...? Dojechac do tha khaek, przespać sie i wracac jutro lub znaleźć pierwszy lepszy autobus do thang beng? 

Głodne, zmęczone, po 9 h jazdy, decydujemy się na ostatnią opcję. Autobus odjeżdża za 10 min. Szybko posiłek i kolejne 3h w drodze. 

Nocą dojeżdżamy na miejsce. Znajdujemy nocleg w obskurnym hostelu, dowiadujemy się, że pierwszy busik do nahin ( miejscowość oddalona od Conglor o 40km) jest o 6 rano. 

Pobudka 5.30, zimny prysznic, kurtka deszczowa, duży plecak na plecy, jedziemy zwiedzać jaskinie! 1.5 h stanicę deszczu i przyjeżdża tuk tuk. Po 30 km napotykamy na korek. Wypadek samochodowy. Tir zatarasował drogę. Jedynie auta osobowe z napędem na 4 koła przejadą dalej. Tuk tuk zawraca. Mu nie mozemy- za dużo nas to kosztowało, bierzemy plecaki i idziemy dalej- 3 km dalej udaje nam się złapać stopa i na pace hiluxa dojeżdżamy do nahin. Głodne, przemoczone, dowiadujemy się, że tuk tuk do do Conglor jedzie za 3h. zes...am się, a zobaczę dzisiaj tę jaskinie. 

Łapiemy kolejnego stopa. Kierowca pokazuje na portfel. Dogadujemy się do ceny, wsiadamy i jedziemy....

Ile godzin spędziłyśmy w podróży ...? prawie dwa dni... A jednak opłacało się. Płynełyśmy wąskimi długimi łódkami podziemnymi rzekami przez długą na 7 km jaskinię. Wpływałyśmy do komnat długich i szerokich na 100m. Podziwiałyśmy stalakmity, stalaktyty i stalagnaty, wewnętrzne plaże z białym drobnym piaskiem. Ogrom jaskini przytłaczał.

Laotańczycy w kilku miejscach stworzyli ołtarzyki, zapalili kadzidełka, podarowali buddzie w ofierze wodę mineralną...

Płynęliśmy w ciemnościach, czołówkami oświetlając drogę, tylko ten silnik strasznie warczał i trochę przeszkadzał... 

Karaoke

Azjaci uwielbiają karaoke. Na każdym kroku widać lokale zachęcające do sprawdzenia swoich możliwości wokalnych. 

Wraz z naszym couch surferem postanowiliśmy wieczorem wspólnie pośpiewać. Już z daleka było widać wielki neon z napisem karaoke. Przed wejściem ochroniarze powitali nas słowami "sabadii". Z 15 pokoi ( Laotańczycy nie śpiewają wspólnie, ale zamykają sie ze znajomymi w prywatnych pokojach ) zostały wolne tylko dwa: do 8 lub 12 osób max. 

Wybraliśmy mniejszy pokój, bo był tańszy. 

Kelner zaprowadza nas do sali: kanapa z ekologicznej skóry, ława, na której leżały dwa mikrofony, naprzeciw telewizor, głośniki, ściany pomalowane na fioletowo.... Niezbyt zachęcająco... Mamy też toaletę w pokoju, żeby za daleko nie chodzić. 

Hm... Nie rozumiem tej idei zamknięcia się ze znajomymi w małym pokoiku, żeby wspólnie pośpiewać, taniej i przyjemniej byłoby to zrobić spotykając się u kogoś w mieszkaniu... 

Kelner cały czas jest z nami. Układa naszą play listę. Przynosi piwa i polewa nam.

Pierwszy łyk piwa- kelner bacznie się na mnie patrzy, drugi łyk piwa- jego wzrok spoczywa na szklance, trzeci łyk- wypiłam  już 1/4 piwa- kelner otwiera następną butelkę i dolewa mi do pełna. Szklanka z piwem musi być zawsze pełna!

Wreszcie kelner wychodzi na chwilę. Zaczynamy śpiewać. W tle filmik z dzieczyną idącą ulicą. Szkoda, że nie ma oryginalnych teledysków do piosenek....

Z każdym łykiem piwa, śpiewa nam się coraz lepiej. Przy piosence "wind of change" oglądamy panie prężące się w strojach bikini na plaży. Kelner co chwilę wpada do nas, robi wielką dolewkę, otwiera następną butelkę piwa i wychodzi.

3 godziny mijają bardzo szybko, a playlista z dostępnymi angielskimi piosenkami- jeszcze szybciej. Pora się zbierać do domu.....   

Phonsavan

Xiengkhouang to jeden z regionów, które najbardziej ucierpiały w czasie sekretnej wojny z USA w latach 70 ubiegłego wieku. Phonsavan został całkowicie zniszczony w czasie bombardowań. 

Laos to kraj, gdzie spadło więcej bomb niż na jakikolwiek kraj w czasie II wojny światowej. 30% z tych bomb to niewypały, jest ich mniej wiecej 8 mln. Często przypominają owoce, cukierki, kolorowe kulki, dzieci podnoszą je, używają jako piłki nożnej, lecz taka zabawa kończy się dla nich w najlepszym wypadku bez rąk czy nóg...

Jeden rolnik postanowił wybudować oborę obok domu. Kopiąc dziurę w ziemi, łopata uderzyła w coś metalowego- wybuch... Od 8.00 do 14.00 leżał w kałuży krwi przed domem czekając na transport do szpitala. Lekarze nie dawali mu szans. Przeżył. Nauczył się funkcjonować z jedną ręką i jedną nogą. Nie ma protezy.... Nikt by mu jej nie zrefundował...

W phonsavan często można spotkac kratery po bombardowaniu. Specjalna grupa laotanczyńczyków, sponsorowana przez USA- UXA, zajmuje się rozbrajaniem i szukaniem niewypałów. Szkoda, ze Amerykanie dopiero po 20 latach sie zreflektowali. Zostawili kupę niebezpiecznego żelastwa w kraju "neutralnym" w czasie konfliktu wietnamskiego, a teraz łaskawie pomagają go szukać i rozbrajać. 

Dzieci w szkole śpiewają piosenki, ze jak zobaczą bombę, to mają jej nie dotykać, tylko powiadomić o tym specjalne służby. 

Są organizowane konkursy plastyczne, a najlepsze prace publikowane w formie plakatów i rozwieszane w szkołach, aby przestrzegać dzieci przed tym niebezpieczeństwem. 

Z drugiej strony mieszkańcy w ciekawy sposób wykorzystują pociski- robią z nich koryta dla świń, ławki, doniczki na kwiatki, przetapiają stal na noże, kosy, miecze. Podobna ta stal jest najlepsza, najbardziej wytrzymała, a noże nigdy się nie łamią...

W phonsavan odkryto 3 miejsca z ogromnymi kamiennymi dzbanami- największe prawie do 3 metrów wysokie. Szacuje się, że powstały II w. przed naszą erą. Legenda mówi, że powstały na cześć zwycięstwa nad okrutnym Chao Ankha, a król Khun Jueag kazał wypełnić je winem i ryżem, zeby wszyscy mieszkańcy radowali sie wraz z nim. Inna teoria mówi, ze zmarłych wkładano do dzbanów, a kiedy Z ciał ostały się tylko kości, przekładano ich do ziemi. 

Czy warto spędzić 8 h w autobusie, wydając 180 kipów na bilet, żeby w strugach deszczu zobaczyć kilka kamieni, raczej nie, ale usłyszeć historie miliona bomb, które spadły na Laos, wysłuchania relacji osob, ktore przeżyły bombardowanie, warto. Ale film dokumentalny można obejrzeć nie wychodząc z domu..

W drodze do Phonsav...

Z luang prabang udałyśmy się sleeping bus do Phonsavan. Sleeping bus to autobusy z piętrowymi łóżkami w trzech rzędach. Tylne siedzenie to połączone poczwórne łóżko piętrowe. Wchodząc na dolne łóżka, wchodzi sie jak do pieczary. Nad tobą niski sufit, po bokach ściany, chociaż na zewnątrz jeszcze jasno, w grocie ciemno. Jak się położy, ma się wrażenie, że leży się w trumnie. Tak właśnie 4 dziewczyny położyły się w tej pieczarze. Głowa 50 cm wyżej niż nogi. Zjeżdżało się cały czas w dół i nogami trzeba było zapierać się o oparcie łóżka sąsiada przed tobą. Pierwszy zakręt cztery ciała bezwiednie lęcą w lewą stronę, drugi zakręt, ciała przesuwają się w prawo. I tak przez 8 h po górskich serpentynach... A w tle największe laotańskie przeboje przypominają nasze rodzime discopolo.

Wiza do Laosu

Wiza do Laosu 

W podróży spotykamy się z masą absurdów, możemy się złościć, wykłócać o swoje racje albo przyjąć głupkowaty uśmiech i nie myśląc o braku logiki, zrobić to, co każą. Tak jak na granicy z Laosem....

Przeszliśmy bezproblemowo wietnamską odprawę celną, wbito do naszych paszportów pieczątkę z datą wyjazdu, 

Przejechaliśmy 5 km ziemi niczyjej do granicy z Laosem. Tabliczka przywitała nas napisem "welkome to Laos"

Daliśmy paszporty, 1 zdjęcie do wizy, wypełniliśmy wniosek wizowy, daliśmy 30 dolarów, jak było napisane w cenniku, a tu pan z okienka mówi nam, że cena to 31 dolarów. 

Ok... Może podrożało i nie zostało to uwzględnione ... Pan zapisuje nasze dane skrupulatnie w zeszycie w kratkę...

Idziemy do następnego okienka- pan wkleja nam wizę do paszportu, wbija pieczątkę i mówi 10000 kip. Dajemy kasę, on skrupatnie zapisuje nasze dane w następnym zeszycie w kratkę. 

Kolejne okienko, dostajemy paszport do ręki i znowu- cena 2 dolary za wspieranie turystyki w Laosie. Płacimy...

Wreszcie koniec z tym absurdem! Przechodzimy 50 m dalej, a pan wychyla się za drzwi, wołając : " temperature!"

Mierzy nam ciepłotę ciała i wypisuje rachunek 5 000 kip. Płacimy... 

Welcome to Laos!

Cierpliwość

W podróży sprawdzamy swoją tolerancję... Na wszystko... Na niewygodne siedzenia, na autobus bez klimatyzacji, na niewiarygodny ścisk w autobusie, gdzie potrafi się zmieścić 2x więcej osób niż wyznaczonych miejsc, gdzie pod nogami masz nie swój bagaż, w plecy wbijają się czyjeś kolana, a na szyi od czasu do czasu czujesz czyjeś ręce. Przypadkiem poruszając się, dotknął twojej szyi?

I w takiej przykurczonej pozycji siedzisz 6 h, 8h, 10h....? A jak byłeś mały podróż z Nysy do Wrocławia dłużyła ci sie niemiłosiernie ...

Podejmujemy decyzje, czy kupujemy wycieczkę z biura podróży czy jedziemy na własną rękę, co oprócz dużych umiejętności negocjacyjnych, straconego czasu oczekiwania na autobusy, nie zawsze jest trafione- często biura podróży wychodzi taniej....

Więc co nas skłania do tego cierpienia..

Halong

Jak głosi legenda smok wzniósł się nad miasto hanoi, żeby opaść do zatoki halong. Teraz jedynie jego grzbiet wystaje z wód morza...

Bardzo chciałyśmy pojechać na wyspę catba bez biura podróży... To był nasz cel. Odrzuciłyśmy ofertę właścicielki hostelu, jak się okazało- korzystniejszą niż poniesione koszty. 

Kiedy dojechaliśmy komunikacją pibliczną do halong city, na przystani nie rzuciła się na nas chmara przekupek, wciskając nam wycieczkę statkiem. Było ich tylko dwóch. Cena po 30 min ciężkich negocjacji- bez szału. Oczywiscie popłynęłyśmy zwykłym statkiem wycieczkowym, tylko bez opcji lunchu i jak się okazało- bez możliwości zwiedzania jaskini po drodze. Po 5 h rejsu, głodne- jadłyśmy tylko ciastka, znudzone- chociaż widoki wspaniałe), wkurzone, że nie zwiedziłyśmy ani jaskini ani pływających łódek- domów,  przybyłyśmy w okolice wyspy catba. Na kajaki też się nie załapałyśmy. Za duży popyt. 

I co nam pozostało na poprawę humoru...? Skok z dachu statku wprost do morza. Jeden skok z 10 m, a wycieczka na własną rękę, która skończyła się wyjazdem w połowie zorganizowanym, okazała się jednak udana:)

Motto wycieczki

Mamy motto naszej wyprawy, niezbyt wyszukane, można by rzec- ordynarne, ale jakże trafione... Zaczęło się w Bangkoku, gdzie kupiłyśmy wyjątkowo ostre uliczne żarcie, a po 24h w podróży, byłyśmy nieziemsko głodne. 

Pierwsza łyżka zupy- mina koleżanki jest niewyraźna, druga łyżka- twarz czerwona, łzy w oczach...

- nie smakuje ci?

- ale to jest ostre... - mówi- a wybrałam najmniej ostrą potrawę ze wszystkich...

- wiesz, jak nie jesteś głodna, zjem za ciebie....

- zesram się, a zjem!

I od tej pory, cokolwiek robimy, nawiązujemy do tego. Zesram się, a to zrobię, zesram się, a przejdę te 5 km z ciężkim plecakiem, zesram się, a nie pozwolę mu zarobić... 

Znowu w świat...

Marzenie o pisaniu bloga nie może się spełnić, jeżeli się go nie prowadzi regularnie... Patrząc po dacie ostatniego postu- 3 letnia przerwa...

Wiele pięknych wypraw, lecz wciąż nie opisanych...

Tym razem jedziemy do Azji: Bankok, Wietnam, Kambodża, Laos. 4 dziewczyny, 3 tygodnie, cel- ciągle nieznany...